دنده چپ

دبیر شیمی مان خودش وحشتناک بود و وقتی عصبانی می شد وحشتناک تر هم میشد اما وقتی خیلی عصبانی بود نمی توانم بگم چه شکلی بود!!

اونروز انگاری از دنده چپ بلند شده بود و تصمیم داشت حالی به کلاس تمام بچه های کلاس بده. گروه گروه بچه هارو می برد پای تخته و با کلی جیغ و داد و خروارها جریمه سرجا می نشاند. من که سر جایم نشسته بودم دستام یخ کرده بود. یه گروه دیگرو صدا کرد. فهیمه مفتول‌،سپیده که دختر قدبلند سبزه  و بسیار لاغری و آرامی بود،سارا علوی و زینت یکی از بچه مظلوم های کلاس بود. زینت اول با کلی جریمه نشست بعدش نوبت سپیده بود اون هم با اولین سؤال اشکش جاری شدو فهیمه مفتول هم که تا اون موقع می خندید و خوشحال از اینکه با کمک پیرایه جواب واکنش شیمیایی رو درست نوشته با فریاد متقلب دبیر شیمی زارش هوا رفت و نشست.نفر آخر سارا بود که با اولین داد معلم اشکش سرازیر شد و از اونجا که دبیرمان خیلی ازش خوشش می آمد و تا آنجا که بعدها اون را برای پسرش خواستگاری کرده بود ،طاقت گریه عزیزدلش را نیاورد و وجدانش بیدار شد و کمی نرم شد و گفت دخترم بشین!! فهیمه که گریه اش بند نیومده بود با اون حالت بغض و گلوله گلوله های اشک که از صورتش جاری بود بلند گفت چی شد اون شد دخترش؟ ترابی نگاه غضبناکی به فهیمه کرد تا خواست حرفی بزنه  زنگ خورد و با رفتن معلم ما غش غش خنده رو از حرف فهیمه سر دادیم . پریسا هم نقش آزادی طلب هارو بازی می کرد و مدام شعار می داد که حق ندارن اینکارو کنن حق ندارن اونکارو کنن که منو مریم ریختیم سرش دهنشو بستیم و دست و پاشو گرفتیم تا سیما بتونه گریه فهیمه رو که با شعارهای پریسا تشدید می شد مهار کنه. کلی سیما نازشو خرید تا گریه خانوم بند اومد. ساعت آخر حال معلمان خوب بود و می خندید و شوخی می کرد؟  و فهیمه هم زیر لب غر غر می کرد و تیکه می انداخت و ما می خندیدیم انگار همه معلم های شیمی با ما سر ناسازگاری دارن.